Antoni Plàcid Guillem Gaudí i Cornet urodził się 25 czerwca 1852 w Reus w Katalonii (Hiszpania).

W dzieciństwie był bardzo chorowity, zdrowie nie pozwalało mu wychodzić z domu. Często reumatyzm sprawiał, że nie mógł się poruszać. Jednak zainteresowania i chęć życia młodego Gaudiego sprawiały, że gdy tylko siły mu na to pozwalało chodził na piesze wędrówki po okolicy, gdzie znajdował się między innymi starożytny akwedukt „Els Capellans”. Te wspomnienia z dzieciństwa pozostaną z nim na do końca życia, dwie podstawowe inspiracje widoczne w budynkach Gaudiego to przyroda i starożytne budowle.

Gaudi już jako młody człowiek był zainteresowany architekturą, brał udział w próbach reustauracji klasztoru w Poblet.

Po skończonej szkole katolickiej, naukę kontynuuje na uniwersytecie w Barcelonie na wydziale architektury, gdzie przenosi się w 1876 roku.

Gaudiego najbardziej interesowały go metody konstrukcyjne starożytnych budowli..

Gdy biblioteka wzbogaciła się o książki z historii architektury,  staje się jednym z najpilniejszych studentów, spędzając więcej czasu w bibliotece niż w domu. Gaudi wspomina, że gdy jako student zobaczył pierwsze zdjęcia zabytków greckich i rzymski, poczuł się jak w niebie.

Gaudi dorabiał w czasie studiów jako pomocnik murarza. Dzięki temu zasady budowy budynków poznawał „własnymi rękami”. Pozwoliło mu to zdobyć praktyczną wiedzę, o którą tak trudno na uczelni.

Na początku kariery nie narzeka na brak zleceń, głównie dzięki przyjaźni z: Francisco Villarem, Josepa Fontserem i Joan Martorellem – katalońskimi architektami. Zaczyna karierę od projektowania kiosków, bram, płotów i murów. Jego projekt gabloty dla sklepu fabrykanta rękawiczek, Esteve Comelli, doczekał się premiery na Wystawie Światowej w Paryżu w 1878 roku.

Pierwszym dużym projektem, była praca nad rezydencją dla przedsiębiorcy Manuela Vicensego. Casa Vicens (język hiszpański: Dom Vicensa) – połączył w niej popularny w  styl neogotyk razem z architekturą mauretańską.

Spotkanie z Eusebiego Güellego, katalońskim przedsiębiorcom, przyspieszyło karierę Gaudiego. Młody architekt znajduje człowieka który dostarczy  niezbędnych funduszy aby wprowadzić w życie pomysły i projekty architektoniczne.

Antonio inspirował się gotykiem, stylem, który był odkrywany na nowo, głównie dzięki pracom francuskiego architekta Eugène Viollet-le-Duc.

Drugim rozpoznawalnym znakiem Gaudiego, jest użycie łuków, płynnych zawiłych deseni i pseudo-organicznych form. Architekt wykorzystywał łuki, parabole i krzywą łańcuchową, do tworzenia budynków, które przypominały kształty, które można znaleźć w przyrodzie i podwodnym świecie. Testował różne materiały. Korzystał przy projektowaniu z pomocy luster i zwierciadeł. Badała inne niż typową euklidesową geometrię. Wszystko po to, aby stworzyć takie dzieła jak:

• krypta w Colonia Güell,
• Park Güell,
• Casa Batlló,
• Casa Milà (La Pedrera)
• Casa de los botines w León,
• Bodegas Güell,
• Casa Calvet,
• Villa Qiujano,
• Finca Güell
• Colegio teresiano (część zakonu św. Teresy),

Co ciekawe Antonio Gaudi nie ograniczał się jedynie do projektowania wyglądu budynków, równie ważne było jego wnętrza. Sam projektował meble, aby współgrały z wyglądem budynków.

Jednak do największych osiągnięć Gaudiego należy Sagrada Familia, katedra w Barcelonie. Jedna z najwspanialszych i najpiękniejszych świątyń w Hiszpanii.. W 1883 Gaudí przejął zlecenie budowy świątyni pokutnej Sagrada Familia, miał skończyć projekt Francisco Villara. Jednak po 1914 roku postanawia stworzyć „może nie ostatnią katedrę, ale pierwszą z nowej generacji.” Poświęca się całkowicie pracy nad nią, do tego stopnia, że zaczyna mieszkać w krypcie kościoła. Ciągle ulepsza i zmienia projekt budowli. Niestety w 1926 roku architekt ginie, wpadając pod tramwaj. Jego obszarpany wygląd i brak pieniędzy sprawił, że po wypadku trafił do szpitala do biednych. Nikt nie rozpoznał sławnego architekta aż do następnego dnia. Gdy jego przyjaciele chcieli go przenieść do lepszego szpitala, Gaudi odmówił: „Tu jest moje miejsce, wśród biednych”.

Śmierć Gaudiego i zniszczenie w czasie wojny domowej jego notatek, sprawiła, że zakończenie odbudowy katedry stało się bardzo trudnym zadaniem. Mimo iż restauracja zaczęła się w 1956 roku, to nie zostanie ona ukończona szybciej niż w 2026 roku.