Od dawien dawna produkowano złote i srebrne monety, ponieważ tym metalom, jako najtrwalszym i najrzadziej występującym człowiek nadawał największą wartość.

Szczególnie złoto zwane królem metali uwodziło zarówno kobiety łakome na złote ozdoby jak i mężczyzn spragnionych złota gdyż dawało prestiż i bogactwo. Najstarsze odnalezione złote wyroby pochodzą sprzed 4000 roku przed naszą erą. Z tego również okresu pochodzą najstarsze znane wyroby jubilerskie ze srebra.

W Polsce złote i srebrne monety wytwarzane są obecnie jedynie na potrzeb kolekcjonerów (upamiętniają głównie ważne dla narodu rocznice wydarzeń). Natomiast polskie monety użytkowe (pełna ich lista, to: 1 grosz, 2 grosze, 5 groszy, 10 groszy, 20 groszy, 50 groszy, 1 złoty, 2 złote i 5 złotych) produkowane są z miedzioniklu, brązalu i mosiądzu manganowego. Miedzionikle to stop, na który składa się nikiel i miedź. Charakterystyczna jest dla nich wytrzymałość i żaroodporność. Brązal to brąz z niewielkim dodatkiem aluminium, chociaż zawarte są w nim również śladowe ilości niklu, żelaza i manganu. Brązal odporny jest na działanie wody morskiej oraz wysokich temperatur. Mosiądz manganowy to z kolei stop miedzi z cynkiem zawierający dodatkowo mangan. Innym stopem wykorzystywanym do produkcji okolicznościowych 2 złotych jest stop noszący nazwę nordyckiego złota. Z wyglądu bardzo podobny do złota, jednak łatwo go rozróżnić, ponieważ posiada mniejszą gęstość, a jeśli nie jest odpowiednio zabezpieczony szybko pokrywa się warstwą patyny.